Liefde is voor mij een gevoel. Iets wat door me heen gaat. Niet iets concreets. Het is bewogen worden. Het raakt me. Het is als een beweging. Een fluïde iets. En het stroomt alle kanten op. Het is niet aan tijd gebonden.

Mijn liefde gaat over het beleven van het leven. DIFFUS* is mijn vertaalslag van losse doorleefde tijdfragmenten, bewogen, gelaagd, versmolten, transformerend naar een nieuw beeld of vorm.  

Liefde gaat voor mij over mijn liefde voor het leven zelf. Geboren worden, het moment waar je je eigenlijk niet bewust van bent, is in feite levensmoment één. Vanaf dat moment leef je een leven lang fragmenten. Als je moeder wordt dan word je je vol verwondering bewust van het ontstaan van leven. Bij het ouder worden kijk je terug naar allerlei momenten. Herinneringen waar je met liefde naar kunt kijken. Die momenten zijn geen stilstaande abstracte beelden. Het is een soort film van aaneengeregen flarden, in elkaar overvloeiende fragmenten. Al die momenten doorleef je, filter je, vormen je, neem je een heel leven met je mee. Soms doemen de beelden op als een vage herinnering. Heel vaag, maar misschien wel mooier dan hoe het ooit was. Het leven is nooit één moment hetzelfde. Heb elk moment lief! 

DIFFUS* staat voor het fuseren van beelden van herleefde levensmomenten, vaag, onduidelijk, zonder duidelijke grenzen, gevangen in onscherp beeld.

*DIFFUS (vertaling uit het Latijn diffusus *zich verspreiden”)